Pedesetih godina prošlog veka, modrovrana (Coracias garrulus) se u literaturi pominje kao uobičajena vrsta u Srbiji. Međutim, zbog intezivne poljoprivrede; upotrebe pesticida, transformacije travnjaka u drugu namenu zemljišta i intenzivnog gazdovanja šumama (što dovodi do gubitka starih stabala); nestalo je pogodno stanište za vrstu, kao i odgovarajuća mesta za gnežđenje. To je dovelo do kritičnog smanjenja populacije zbog čega je modrovrana postala ugrožena vrsta u Srbiji. Ipak, sprovedeno je nekoliko akcija očuvanja kako bi se pomoglo oporavku vrste i danas je dodata na Crvenu listu vrsta ptica u Srbiji kao skoro ugrožene.
Delegacija Evropske unije kroz projekat EU za Naturu 2000 promoviše poboljšanje stanja očuvanosti modrovrane na teritoriji Srbije.
Antoan Avinjon, menadžer projekata u Delegaciji EU, istakao je važnost očuvanja ove ptičije vrste.
„Zbog ljudskih postupaka, neke vrste nisu sposobne da same povrate svoj dobar status očuvanja, međutim, male akcije mogu doneti veliku razliku, a to je slučaj sa modrovranom čija se populacija poslednjih godina u Srbiji povećala zahvaljujući raznim in situ akcijama očuvanja, uključujući povećanje dostupnosti mesta za gnežđenje“, napominje Avinjon.
Projekat EU za Naturu 2000 radi na identifikovanju budućih Područja posebne zaštite za očuvanje vrsta ptica, prema primeni evropskih direktiva u zemlji. Modrovrana je jedna od ciljnih vrsta u okviru projekta. Ona je jedini član porodice Coraciidae koji se nalazi u Evropi, i njegovo perje plave i kestenjaste boje. Modrovrane su prvenstveno insektivorni i žive u toplim i otvorenim područjima. To je migrantska vrsta koja provodi hladnu zimu u podsaharskoj Africi, vraćajući se u Evropu tokom sezone razmnožavanja.
Čini se da je nedostatak odgovarajućih mesta za gnežđenje faktor koji najviše ograničava oporavak njihove populacije, na osnovu iskustava iz prethodnih akcija očuvanja. Jedan od bitnih postupaka za očuvanje populacije modrovrana u Srbiji je kroz povećanje broja mesta za gnežđenje.
Ukupno je postavljeno 150 gnezdišta na različitim lokalitetima u Srbiji; Monoštor, Mokrin, Novi Kneževac, Siget, Valesnica, Korbovo, Vajuga, Kumane, Bašaid, Novo Miloševo, Sombor, Bezdan, Radojević, Sivac, Gornji Breg, Jazovo, Čoka-Crna Bara, Srpski Krstur, Prigrevica, Apatin, Karavukovo, Svilojevo, Prigrevica, Beljina – Barajevo, Boždarevac-Barajevo, Subotica, Horgoš, Martonoš, Kanjiža, Mali Pesak, Bačka Topola, Vršac i Tavankut.
Ove kutije za gnežđenje su postavljene pre dolaska vrste iz njenog migracionog područja. Izgrađene su prema specifičnim dimenzijama i karakteristikama na osnovu iskustva i potreba vrsta. Stručnjaci su pratili vrstu koja je imala svoje prve uspehe u gnežđenju što je postaklo da se nastavi sa istraživanjem biologije vrste i njenog migracionog ponašanja. Odrasle jedinke i pilići su prstenovani tokom ove akcije, što će olakšati njihovo praćenje.